مدتی است متوجه یک ویژگی مشترک بین عدهای از نوابغ شدهام؛ از مولوی و سعدی گرفته تا تالستوی و داستایفسکی. و اخیراً که دو فیلم از وودی آلن دیدهام، باید بگویم که او هم این ویژگی را دارد. این مشخصۀ جذاب رسیدن به فهمی دقیق، از زندگی، مرگ، انسان و روابط انسانی است. و هنر این بزرگان هم این بوده است که توانستهاند این شناخت دقیقشان را با زبان و بیانی جذاب ماندگار کنند. یکی در گلستان و یکی در جنایت و مکافات و دیگری هم در فیلم سینمایی.
مدخل ویکی پدیای وودی آلن را که میخواندم، راجر ایبرت درباره وودی آلن نوشته بود:
a treasure of the cinema
تصویر از مدخل ویکی پدیای وودی آلن (جشنواره کن 2016)
درباره این سایت